လွလိုက္တာကြယ္
၀င္း၀ါထိန္ရဲ ၊ ဆုပ္ခဲေရႊငံု
စုျပံဳပြင့္ၾက ၊ ေပၚဦးစရွင့္
လွ ၊ လွပါဘိ ၊ ႏႈတ္ခမ္းဖိကပ္
နမ္းမိ ခ်စ္မိ ၊ ပိေတာက္ႏြယ္ ။
ပိေတာက္ဦးမို႔
ယစ္မူးတသ ၊ ႏွေျမာလွရဲ့
ဘ၀ခ်စ္သူ ၊ မိုက္မွာယူထင့္
မလွဴရက္ဖူး ၊ တပ္မက္ဦးမည္
ဆုထူးမဆင္ ၊ ဘုရားမတင္ ။
ပိေတာက္ပြင့္ႏြယ္
ရင္၀ယ္ေပြ႕ပိုက္ ၊ ၀မ္းေျမာက္လႈိက္လွဲ
အိမ္ထဲေျပးခဲ့ ၊ ၾကည့္ပါလွဲ႕ဦး
ေမာင့္ရဲ့အနား ၊ စကားစလဲ
ျပံဳးျမဲလ်က္ပင္ ၊ ေမာင္မျမင္ ။
ေမာင္မျမင္၍
ငိုခ်င္ထြက္ခဲ့ ၊ ငဲ့မၾကည့္ေတာ့
ညြတ္ေကာ့ျမိတ္စက္ ၊ အိမ္ျပင္ထြက္၍
သင္းညက္ပ်ံ႕လိႈင္ ၊ ပိေတာက္ခိုင္ကို
ေပြ႕ကိုင္ရပ္ဆဲ ၊ မိုးဖြဲဖြဲမွ
သဲမဲၾကမ္းရိုင္ း ၊ မုန္တိုင္းရမ္းလဲ
မဆန္းၾကယ္ဘူး ထင္မိ၏ ။ ။
(ၾကည္ေအး)
No comments:
Post a Comment