က်န္ရစ္သူအေတြး

သူသြားေတာ့မည္
ေပြ႔ေခ်ာ့ေထြးလည္း ၊ ဝမ္းနည္းရံုမွ်
မႈန္ဝါးမ်က္ႏွာ ၊ မ်က္ရည္ကာဆီး
ျပန္လာပါဦး ၊ ခြဲခ်င္ဘူးကြယ္
မူးယစ္ေဝည ၊ ေမႊးထံုသဆဲ
ခဏေတြ႔ေမာ ၊ ရင္ခုန္ေရာယွက္
ေျပာခ်င္စကား ၊ ေမးခြန္းမ်ားစြာ
ေမ့ကာထားျပီး ၊ ျပန္ခ်ိန္နီးမွ
ငိုညည္းတစ္ဝက္ ၊ မမွီလက္ကမ္း
ႏႈတ္ဆက္ဝိုးဝါး ၊ ေျပးထြက္သြားမွ
တံခါးရပ္မွီ ေငးခဲ့ျပီ ။

သူခ်န္ရစ္ေသာ
မူးယစ္ေဝည ၊ ေမႊးထံုျမခဲ့
အလွမပီ ၊ ႏြမ္းလ်သီေသာ
ႏွင္းဆီဝါဝါ ၊ ငံုေျပအာစ
ရင္မွာေခၽြးလြင့္ ၊ ပြင့္ဖတ္ႏုကို
ယုယခုပင္ ၊ စုေဆာင္းေကာက္ယူ
နမ္းရႈိက္ရွဴေမႊး ၊ သူလာခဲ့ေသာ
လြမ္းပံုေျပာသည္ ၊ စိတ္ေမာသက္ေသ ။

သူ႕စကားမူ
ေခ်ာ့ျဖားပလီ ၊ သီရီတတ္ေသာ
နတ္မိႏြယ္လို ၊ ပိုမိုဟုတ္ဘူး
ေမ့မူးရစ္ေဝ့
သူ႕ကိုယ္ေငြ႕ေမႊး ၊ ေႏြးပူတတ္သည္
မ်က္ရည္ပုလဲ ၊ သည္းဖိုငိုသည္
ညိဳေမွာင္ဝင္းလွ်ပ္ ၊ မ်က္ေတာင္ခတ္သည္
ရွတိုက္ေရြ႕လ်ား ၊ တိမ္လြင့္ပါးသို႔
ျပန္သြားတတ္သူသာတကား ။ ။

( ၾကည္ေအး )
ရႈမဝမဂၢဇင္း ၊ ဧျပီ ၊ ၁၉၇၂ ၊ စာ -၁။

တေစၦ

'တေစၦ' ကဗ်ာမူရင္း (တာရာမဂၢဇင္း အတြဲ ၃ ၊ အမွတ္ ၂၀ ၊ ၁၉၄၉)

အိပ္လို႔မရ
ညႀကီးမင္းႀကီး၊ ထၿပီးထိုင္ေန
ေမြ႕ရာေတြလဲ၊ ေၾကမြတြန္႔လိပ္
သိပ္စိတ္ညစ္တယ္၊ သတိျပယ္လြင့္
ခိုတြယ္စရာ၊ အတည္မက်။

အျပင္ဘက္မွာ
သစ္႐ြက္ေတြၾကား၊ ၾကယ္ေလးငါးပြင့္
စကားပင္အို၊ ကန္ေရစိုစြတ္
ဟိုမွာလႈပ္လႈပ္၊ ငုတ္တုတ္လက္ကမ္း
စမ္းေလွ်ာက္သြားေန၊ ျမက္ခ်ံဳေတြထဲ
တေစၦ ငါကိုယ္တိုင္ပါပဲ။

ခုတင္ေျခရင္း
ျဖည္းနင္းရွပ္ရွပ္၊ မတ္တပ္ထလိုက္
ခန္းဝကိုလာ၊ ဝရန္တာမွာ
သည္မွာတစ္ေယာက္၊ တေစၦေျခာက္လွန္႔
ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ၾကည့္၊ မ်က္ႏွာလွည့္စမ္း
တည့္တည့္လွမ္းျမင္၊ ေအာ္ငိုခ်င္မိ
တဆင္တည္းပဲ သူႏွင့္ငါ။

ျမစ္နက္ထဲမွာ
ငါ-ေရနစ္ျမႇဳပ္၊ ခ်မ္းၿပီးကုပ္ေန
ကုကၠိဳကိုင္းၾကား၊ ငါေနနားလိုက္
ဘုရားေရွ႕ေမွာက္၊ ဒူးေထာက္ေရာက္ျပန္။

ေမာပန္းလ်ႏွင့္
တစ္ေယာက္ေသာငါ၊ ငါမ်ားစြာမွ
ထလာလြင့္ပါး၊ ေမာင့္အနားကို
စကားေထြရာ၊ ငိုသံပါႏွင့္
ဘာမွမၾကား၊ ေမာင့္အနားမွာ
"ထသြားစို႔ဆို၊ ေမ့ကိုအိပ္မက္
မမက္ဘူးလား"၊ တေစၦျဖားေယာင္း
မႈန္မႊားစိတ္ဝယ္၊ အရိပ္ထင္။ ။

ၾကည္ေအး

(တာရာမဂၢဇင္း ၊ အတြဲ ၃ ၊ အမွတ္ ၂ဝ ၊ ၁၉၄၇)

ျမိဳ႕လယ္လမ္း

တစ္ေႏြပူဆဲ
လူထူထပ္ေသာ၊ကြန္ကရစ္ေတာဟု
ေစးေခ်ာျမဳိ႕လမ္း၊သစ္ရိပ္ႏြမ္းလ်
စီတန္းရုပ္ရွင္၊ဆူညံယာဥ္ေျပး
ဆင္၀င္ေရွ႕ေပါက္၊တြန္႔ေကာက္ေျမြပတ္
လက္မွတ္တုိးေရာင္း၊ေပါင္မုန္႔ေတာင္းၾက
ေသာင္းေျပာင္းရုတ္ရုတ္၊စိတ္ရႈပ္ေဒါသ
ထုိးၾက ၾကိတ္ၾက၊ရဲသားေစာင့္ရသည္။

တရုန္းရုန္းပင္
ပခံုးထမ္းဟန္၊လက္တြန္းလွည္းတုိ႔
မုန္႔ပဲသေရစာ၊ေခၚေအာ္ဆူပူ
စားပါ ၀ယ္ပါ၊သည္ကုိလာေနာ္
လက္မွာလင္ပန္း၊အကၤ ီ်ႏြမ္းႏွင့္
မရမ္းခ်ဥ္စပ္၊ဆီးထုပ္ထပ္၍
ကြန္းရွပ္ငါးမုန္႔၊ခ်ိဳျမံဳ႕သၾကား
ဆားပဲေလွာ္ရြ၊လစကၠဴၾကည္
ေဖ်ာ္ရည္သီးခ်ဥ္၊ခြက္ခ်င္ေရာင္းဆဲ
မြန္းလြဲထိန္ညီး၊ေခၽြးဒီးဒီးယုိ
မီးလုိ၀မ္းစာ၊ေအးခ်င္ရွာၾက။

ဘတ္စ္မွတ္တုိင္၌
ေညာင္းထုိင္ခဲ့ျပီ၊လူစည္ကားလွ
ကားတစ္ျခမ္းေစာင္း
တြဲေလာင္းစီးလာ၊ငါးေသတၱာသုိ႔
လူတစ္ရာမက၊မတ္တပ္ထလုိက္
ကတ္ေၾကးကုိက္ႏွင့္၊ခါးပုိက္ႏႈိက္မွ
ခုန္ခ်လွမ္းတက္၊လုယက္အားခဲ
သြားျမဲခရီး၊ေန႔တုိင္းစီးလည္း
မညည္းညဴသာ။

သူေတာင္းစားမူ
ငါးျပားဆယ္ျပား၊ေပးပါလားရွင္
သနားကယ္ပါ၊စြန္႔ၾကဲမွာလား
ဆာေလာင္ထမင္း၊ေမွ်ာ္ေငးရင္းက
ရိုးၾကြင္းဟင္းက်န္၊ေတာင္းျမည္ၾကံစည္
ေတးသီဆုိျပန္၊ႏူ၀ဲျပစား
ဘုိးဘြားခါးက်ိဳး၊ဆုိးမ်က္ကန္းရြဲ႕
လက္တန္းရြတ္သူ၊ဆုေပးသူတုိ႔
ေပးလွဴမေလာက္၊ေရာက္လာၾကျမဲ။

တုိက္နံေဘး၌
အုတ္ေဆြးေရစိမ့္၊ေျမအက္နိမ့္ေစာင္း
ေရပုပ္ေျမာင္းေဟာင္း
ယင္တေလာင္းေလာင္း
လဲေလ်ာင္းမိန္းေမာ၊ေသငယ္ေျမာသူ
ေရာဂါကပ္ေျမွး၊ေဆးႏွင့္ေ၀းစြ
လမ္းေဘးမွာေပ်ာက္၊အေလာင္းေကာက္မွ
ေရာက္ခဲ့ေဆးရံု၊ရင္ခြဲရံုသို႔
စုန္ဆန္တြင္းျပင္၊ေၾကာေသးမွ်င္တုိ႔
ေန႔စဥ္ခြဲစိတ္၊ေဆးေက်ာင္းသိပၸံ
အဖုိးတန္ခဲ့။

ထုိခဏ၌
လွပဖိတ္လက္၊မွနျပိဳးျပက္ႏွင့္
ကားထက္ေျပး၀င္၊စက္ေအးခ်င္ထင့္
ေပါင္ပင္ခ်ံဳၾကား၊နတ္မယ္ဖြားသုိ႔
ေသြးသားေရာင္းသူ၊ျပံဳးညိွဳ႕ျမဴႏွင့္
လူစံုသည့္ဘား၊စပ်စ္ခါးကၽြန္းမွ
ပန္ႏုႏႈတ္လႊာ၊မ်က္ရစ္ျပာႏွင့္
က်ျဖာျမိတ္ထံုး၊ျမညိဳကံုးႏွင့္
သလံုးျဖဴႏု၊ထဘီတုိႏွင့္
ကုိယ္ဟန္ေၾကာ့ရႊင္၊ရင္ခ်ီခ်ီႏွင့္
ပစ္မွီထုိင္ခံု၊အိည့ံတုန္မွ
သက္လံုးႏြဲ႔ ႏြဲ႕ ၊ေမာေျပခဲ့ဟန္
ေခတ္ရဲ႕ ပန္းခ်ီေရးခဲ့သည္။

ၾကည္ေအး
(ရႈမဝမဂၢဇင္း ၊ ၁၉၅၇ ဇြန္ )

ကေလးတို႔မိုး

မိုးပုလဲ မိုးပုလဲ
ဓါတ္ၾကိဳးတန္းမွာ တြဲလဲ
ျမရြက္ခၽြန္းမွာ ခိုဆြဲ
ဇာခ်ဲ႔ ျပာလဲ႔
ႏြဲ႔တဲ႔ မိုးပုလဲ။

မိုးပုလဲလံုး မပီ႔တပီ
အပ္နဲ႔ပိုးခ်ည္ ထိုးေကာက္သီ
တစ္လံုးစီ ႏွစ္လံုးစီ
ေရြးၾကစို႔ ကိုကို ညီညီ
ပါးအို႔နီနီ ညီမပူတူး
လွတဲ႔ ၀တဲ႔
ကတဲ႔ မပူတူး
လည္တိုင္ဆင္လို႔ ရပါဘူး။

မိုးပုလဲ မိုးပုလဲ
အိမ္ေရွ ႔လမ္းထဲ ျဖန္႔ျဖာၾကဲ
ျမေက်ာက္မ်က္ရြဲ ပန္းသလဲ
တစ္ခဲ ႏွစ္ခဲ
သံုးေလးငါးခဲ
မိုးသီး မိုးတြဲ စားျမံဳခ်င္
လက္၀ါးေဖာင္းမို႔ ျဖန္႔လို႔တင္
ငါးျပားတန္ထင္ ဆယ္ျပားတန္ထင္
မခ်ိဳမခ်ဥ္
အင္႔ဟင္ အၾကင္သၾကားလံုး
ဘယ္မွာ ၀ါးလို႔စားလို႔ ရသည္တုန္း။

မိုးပုလဲ မိုးပုလဲ
ဖြဲရာမွသည္း
သည္းရာမွမည္း
ျပတင္းေပါက္မွ သြန္းခ်ဆဲ
ပင္လယ္ဆီလည္း လိႈင္းထန္ျမဲ
ေျခလွမ္းက်ဲနဲ႔ ကဲ၀င္လာ
စစ္သားေျခေထာက္ေတာင္႔ပမာ
ရာေထာင္သိန္းသန္း ရြာျဖန္းျဖန္း
တပ္မၾကီးနဲ႔ ခ်ီလာစမ္းကြ
အေမ႔ထီးတျခမ္း ဆီးလို႔ကာ
ပုသိမ္ထီးပ်က္မလုံရက္ပါ
၀ရန္တာမွာ အေတာ္လာတဲ႔မိုး
ဂိ်ဳးဂ်ိဳးဂိ်မ္႔ဂ်ိမ္႔ သိမ္႔တဲ႔မိုး
အက်ၤီခၽြတ္ျပီး ေရထြက္ခ်ိဳးစို႔
ကုိေအး ၊ ကိုေထြး ၊ ပူတူး ၊ ကိုတိုး ။ ။

ၾကည္ေအး
( ရႈမဝမဂၢဇင္း ႏိုဝင္ဘာ ၊ ၁၉၆၉ )

ၿပံဳးမ်က္ရည္ၿဖိဳင္ေအး

အစဥ္ေမာပါရ
မၾကင္တဲ့သေဘာေတြေတာ့
ေျပာမေနႏိုင္ၿပီမို႕
စိတ္ကူးသာအယဥ္ထိုင္မိရဲ႕
သံေယာဇဥ္ သူသူ ငါငါမခိုင္ျပန္ေတာ့
နားေနထိုင္မႈိင္ခဏ
ပန္းလ်ေလ့ရွိခဲ့တယ္။

ယံုပါရေစရွင့္
လံႈစရာအခ်စ္ဆိုသည္ သည္တစ္လမ္းသာမို႕
ညီအကို မသိမွန္းသာတဲ့
ဆည္းျပာမင္ရည္ခ်မ္းမွာလ
ေလမုန္ဆင္ သီရမ္းေစဦး
စမ္းလက္ဆန္႕ တြယ္ ။

မိုးတစ္ခါတစ္ခါလင္းျပန္လို႕
ႏိုးလာလာခ်င္းမွာေတာ့
ပ်င္းတတ္တာ တဒဂၤပါပဲ
ဘ၀ကာရန္ရွာမလို႕
အလွကဗ်ာအသာခ်စ္ရင္ေတာ့
အားသစ္လို႕ စိတ္လယ္
ရယ္ခ်င္သလိုလိုေလး။ ။

စက္၀န္းေရႊ၀ါ
ရက္ကန္းခ်ည္ယွက္ျဖာမွ
မိုးျပာသာတဲ့ေတာဆီက
ဥၾသတစ္ေႏြေက်ာ္လို႕
ေဖေဇာ္ဟန္ ကတီၱပါလြနဲ႕
ရာသီလြန္မႈန္ျခယ္သသည္မို႕
စိန္ပန္းအေခြေခြ ကရာက
စီးေထြေထြ အၿပီးေၾကြက်ခ်ိန္မွ
ႏႈတ္စၾကည္ျဖဴနဲ႕
ေစာင့္သသူ ႏြဲ႕ ပခံုးမွာရွင့္
(စြန္႕ ၀ံ ့ရင္ ဘယ္မွာရႈံးႏိုင္လဲ့ သံသရာညည္းညဴလို႕ မဆံုးေစနဲ႕ )
အံုးစက္ႏိုင္ေသးေပလို႕
ၿပံဳးမ်က္ရည္ၿဖိဳင္ေအး ။ ။

ၾကည္ေအး
( ရႈမဝမဂၢဇင္း ၊ ႏိုဝင္ဘာ ၊ ၁၉၅၅ )

ခ်စ္သူလိုက္မယ္လား

ႏွင္းဆီျပာေပၚသည့္ႏွစ္မွာလ
ေနရစ္ကြယ္ ဘယ္သူတားနဲ႔ေတာ့
စြန္႔စားတယ္ ဆိုခ်င္ဆို
ဖို၀င္မီ ေဇာ္ဂ်ီတို႔ကၽြန္းလိုပ
ခုိခ်င္ျပီ ေပ်ာ္မည္ထင္တဲ့ကၽြန္းဆီသို႔
အိမ္တန္း၀င္ခ်င္ရွာတဲ့
ေျခက်ရာ ေပ်ာ္သည့္ၾကက္လိုပ
အျပီးအခြါ ခက္တာမို႔
ခရီးတစ္ခါထြက္မယ္ျပင္။

ေတာင္ျဖဴတန္း
ျမဴသမ္းရီေ၀တဲ့
ေတာအေျခ ေျမတစ္ကြက္
ထင္းရွဴးပင္ ရင္ေပါင္ယွက္ပါလို႔
ေနျခည္မွာ သစ္ရည္တက္ခ်ိန္ု၌
ငွက္ေဖာ္ကြဲေဆြၾကင္ေခၚသတဲ့
မွည့္ေပ်ာ္ခ်ံဳႏြယ္သီး
ေခ်ာင္းဆံုမွာ ဗံုငယ္တီးသလိုပ
ေရပလံု ခုန္ပ်ံစီးရွာတဲ့
ရြက္ႏြမ္းေၾကြ ေရစပ္အနီးမွာ
က်ဴ၀ါးအိမ္ငယ္ မွီးေတာ့မယ္
ဆီမီးခြက္ဆင္။

ခ်စ္သူလိုက္မယ္လား
အၾကိဳက္စံပယ္ရံုု၌
တစ္ေနကုန္ တံု႔လွယ္စကားေတြနဲ႔
အနားမခြါခ်င္ဘု
ေျမလြင္ျပင္ ေျခက်င္ေလွ်ာက္ကာျဖင့္
ေရညွိမွဳန္ ဆူးခ်ံဳ ေႏွာက္ေသာ္လည္း
လာလမ္း ဘယ္မေပ်ာက္ပါဘု
ဆည္းဆာခ်ိန္ အိမ္ျပန္ေရာက္မွာပ
ေဖ်ာက္ဆိပ္ၾကဲ ဖဲပိုးမိုးျပင္
အိပ္ရာ၀င္ ေပြ႔ေထြး
တစ္ေလ တစ္ခါတစ္ရံ
ျမ၀န္းေငြျခည္လွ်ံမွ
ပုရစ္ညံ ရင္ကြဲတို႔
မစဲေအာင္ ေႏြၾကိဳယူေတာ့
ရင္တြင္း ဆူပူလိမ့္
က်န္ရစ္သူေဆြငယ္ခ်င္းတို႔
စကားတင္း ဆိုေလျပီထင့္
သူတို႔ဆီ သာၾကည္ေအးပါစ
ျခားပင္လယ္ ဘယ္လိုေ၀းေပမယ့္
မလာခ်င္ရင္ တကယ္ေ၀းေပမယ့္
လာခ်င္ရင္ အလြယ္ကေလး
ခရီးနာရီ ႏွစ္ဆယ့္ေလးသာပဲ
ကံဖန္ရင္ ျပန္လည္ေျပးခ်င္လိမ့္မယ္
မ်က္ရည္ပါးျပင္ေႏြးရင္ေတာ့
ခ်စ္သူကို ျပစ္မယူေၾကးပါရွင့္
စိတ္တည္ျငိမ္ သိမ္ေမြ႔ေအးသူက
ႏွဳတ္ခမ္းလႊာ နမ္းတစ္ရာေမႊးရယ္နဲ႔
ေခ်ာ့ေတာ့ကြယ္ေလး။ ။

(ၾကည္ေအး)
ရွဳမ၀၊ စက္တင္ဘာ၊ ၁၉၇၂

သမီးအလိမၼာ

မေမႊးထံု ၊ မေမႊးထံု
ပါးကြက္ၾကားနဲ႔ နပ္ခါးမႈန္
မေမႊးထံု ဘာေၾကာင့္ေမႊး
ရွင္ေတာင္နပ္ခါး လိမ္းလုိ႔ေမႊး ။

မေမႊးထံု ၊ မေမႊးထံု
စံပယ္ကံုးနဲ႔ ဆံထံုးပံု
မေမႊးထံု ဘာေၾကာင့္ေမႊး
ေတာစံပယ္ေသး ပန္လို႔ေမႊး ။

မေမႊးထံု ၊ မေမႊးထံု
ႏႈတ္ခမ္းပါးနဲ႔ ကြမ္းဝါးငံု
မေမႊးထံု ဘာေၾကာင့္ေမႊး
စမံုကြမ္းေအး ဝါးလို႔ေမႊး ။

မေမႊးထံု ၊ မေမႊးထံု
ႏႈတ္ခ်ိဳေအးတဲ့ မေမႊးထံု
မေမႊးထံု ဘာေၾကာင့္ေမႊး
လိမၼာေရးျခား သတင္းေျပး
သမီးျမေက်း ၾကာညိဳေသြး
စိတ္တည္ၾကည္လို႔ နာမည္ေမႊး ။ ။

ၾကည္ေအး
(ရႈမဝ ၊ ၁၉၇၀ ၊ ဇူလိုင္)

စံပယ္ႏိုးေသာ အတိတ္

ေက်ာင္းဖြင့္ကာစ
သမီးျမေက်း ၊ သူငယ္ခ်င္းေပးသည့္
ေဖြးႏုရြရြ ၊ စံပယ္လွပြင့္
ျမပြင့္ၾကယ္ပြင့္ ၊ ေငြပြင့္ႏွင္းျဖဴး
သင္းမူးယစ္ေဝ့ ၊ ဧည့္ခန္းေကြ႔မွာ
"ေမေမ့ ... ေမေမ့" ၊ ေခၚ၍ဝင္လာ
ရင္မွာပိုက္ေပြ႔ ၊ ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္ျမဴး
ေပ်ာ္ၾကဴးမဆံုး ၊ ျပံဳးလွစ္ဟဟ
သီခ်င္းစႏွင့္ ၊ ခ်ိဳျမႏႈတ္ခမ္း
စံပယ္ပန္းႏွင့္ အျပိဳင္ ။

" စံပယ္ပြင့္တစ္ရာ
ႏွစ္ရာ သံုးရာ ၊ မကပါဘူး
မိုးရာသီ ဦး ၊ စံပယ္ဦးရွင့္
ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ၊ ခူးဆြတ္အားခဲ "
စကားတီတာ ၊ ခ်စ္စရာႏွင့္
လဲ့ျပာဖိတ္ရႊန္း ၊ ေငြလင္ပန္း၌
ၾကဲဖ်န္းပံုဆင့္ ၊ စံပယ္ပြင့္မ်ား
လက္ႏွင့္ထိခက္ ၊ မကိုင္ရက္ျပန္
မ်က္စိအတူ ၊ ခ်စ္ၾကည္ျဖဴေသာ
ေဖတူသမီး
အေပ်ာ္ၾကီး ေပ်ာ္ေနသည္ ။

စံပယ္ျဖဴမ်ား
သဲ့ယူနမ္းရႈိက္ ၊ သမီးလႈိက္လွဲ
ရယ္ပြဲဖြဲ႕ ရႊင္ ၊ ကေလးသြင္တည့္ ။

ရင္ခုန္ထိတ္ထိတ္ ၊ အတိတ္ေဝးေဝး
ငယ္ရြယ္ေသးက
ျပစ္ေမွးမထင္ ၊ ျဖဴစင္ဆဲကို
ခြဲခြာရသူ ၊ ခ်စ္ဦးသူဟု
ပူျပင္းေနျခည္ ၊ ထိမိသည္ကို
ျပန္လည္စိုးရြံ႕ ၊ မေတြးဝံ့ဆဲ
ပ်ံ႕ မူးစံပယ္ ၊ သမီးငယ္မူ
ျပံဳးရယ္တည့္တည့္ ၊ လွမ္းကာၾကည့္ျပီး
မသိေပ်ာ္ျမဴးဆဲပင္ ။ ။

(ၾကည္ေအး)
( ရႈမဝ ၊ ၁၉၇၁ ၊ ၾသဂုတ္)

ဘဝကူး

မိုးရြာျပီးစ
ေျမၾကီးညံ့သိပ္ ၊ တိမ္ရိပ္ေမွာင္ေဖ်ာ့
ညႊတ္ေကာ့သစ္ရြက္ ၊ ေရစက္စက္ေအာက္
မိုးသက္ေလမွာ ေမတစ္ေယာက္တည္း ။

ျမစ္ေရစပ္၌
မတ္ရပ္ေတာင့္တင္း ၊ ရင္ဟင္းလင္းဟ
ေငြကြင္းဂယက္ ၊ ေျခကိုပတ္မွ
ပင့္သက္ရႈိက္ငင္ ၊ ေလ်ာ့ဆံပင္လည္း
ေလတြင္ေျပသြား ၊ လြင့္ပါးလိုက္တာ။

လူရိပ္ေရးေရး
ကေလးငိုသံ ၊ ေတးဆိုဟန္လို
အသံဗလံ ၊ ျမစ္ေရလွ်ံမွာ
စုန္ဆန္ေမ်ာစီး ၊ တီးတိုးညည္းလာ
အနီးကပ္ေခၚ ၊ လိုက္ခဲ့ေခၚလို
ရမ္းေရာ္ စိတ္ညစ္ ၊ မူးရစ္ရစ္ျမင္
ေျပာင္းသစ္ျမိဳ႕ ရြာ တစ္ဘက္ကမ္း ။

သတိေဝ့လည္
ေမ့ေလ်ာ့ျဖည္းညင္း ၊ ေရကိုဆင္းျပီး
စမ္းနင္းေလွ်ာက္ခဲ့ ၊ ေက်ာက္ပဲ့ရြဲ႕ စူး
မူးနစ္မြန္းေနာက္ ၊ လြယ္ကူေရာက္သည္
ေရေအာက္ျဖတ္လမ္း တိတ္တခိုး ။ ။

(ၾကည္ေအး)
တာရာ မဂၢဇင္း ၊ အတြဲ ၃ ၊ အမွတ္ ၁၈ ၊ ၁၉၄၉

အို လြမ္းသူရယ္

အို လြမ္းသူရယ္
ျပံဳးမူပ်က္၍ ၊ မ်က္ရည္ေဝ့ႏွင့္
ေမ့ေလ်ာ့သႏွင့္ ၊ စိတ္လံုးလြင့္သည္
ေၾကြရင့္မည္ႏွယ္ ၊ တအားငယ္သည္
ဘယ္သခင့္တြက္ ျဖစ္သနည္း ။

ျပတင္းဝဝယ္
ျငိမ္လွလြန္းသည္ ၊ ေက်ာက္ရုပ္တည္သို႔
မႈန္ရည္ႏြမ္းေအာင္ ၊ စိတ္ယမ္းေယာင္ႏွင့္
ေၾကာင္၍ရပ္ေနပါတကား ။

ရင္မွပြင့္သည္
ေၾကာက္ခ်င့္စဖြယ္ သက္ျပင္းမ်ား ။

ေလဝယ္လြင့္သည္
ညိဳရင့္ဆံပင္ ေရႊျမွင္လႈိင္း ။

သည္ႏွစ္ခုသာ
လြမ္းသူ႔ပတ္လည္ ၊ လႈပ္ရွားသည္တည့္ ။

အို လြမ္းသူရယ္
ပူသည္ကိုေဖ်ာက္ ၊ ေၾကာက္သည္ကိုပယ္
စိတ္ဝယ္မေလ်ာ့ ေစာင့္ဦးေတာ့ေလာ့ ။

တစ္ေန႔ေန႔မွာ
ေတြ႔မည္ရႊင္ခ်ိဳ ၊ သခင္ကိုတည့္
ေမ့ကိုမုန္းထား ၊ အေဝးသြားလည္း
လြင့္ပါးမရွည္ ၊ ျပန္ခဲ့သည္က
ေစာင့္သည္ေတြ႔မူ ၊ ခ်စ္စိတ္ဆူႏွင့္
လြမ္းသူေရွ႕ ေမွာက္ ၊ သူဒူးေထာက္လိမ့္ ။

သည္အခါမွာ
ၾကာႏႈတ္အျပံဳး ၊ ျဖဴႏွလံုးႏွင့္
မရုန္းမပယ္ ၊ ငိုတရယ္လွ်င္
စင္ၾကယ္ခြင့္လႊတ္ ၊ ခ်စ္သက္မွတ္ကို
ၾကည္ညြတ္ခ်ပန္ ၊ သခင္ပန္က
ျပန္လည္လိုလိုက္ ၊ ခ်စ္သူမိုက္ကို
ေထြးပိုက္ပါယူ ၊ အိုလြမ္းသူရယ္ .... ။ ။

(ၾကည္ေအး)
တာရာမဂၢဇင္း ၊ အတြဲ ၂ ၊ အမွတ္ ၆ ၊ ၁၉၄၈

နိဗၺာန္လမ္းဆံုး

သန္းယံေက်ာ္၍
အိပ္ေပ်ာ္ရာမွ ၊ လန္႔ႏိုးထခဲ့
ညေမွာင္တိုးဝင္ ၊ ျပတင္းျပင္၌
ေငြစင္ၾကယ္ေငြ႔ ၊ ရွာမေတြ႔ ႏိုင္
ေမ႔က်န္ေပ်ာက္လြင့္ ၊ လျခမ္းပင့္ျပန္
ငါႏွင့္ငါသာ ၊ အေဖာ္ပါေသာ
ရွည္ၾကာဘဝ ၊ ပ်င္းေမာလွရဲ့
ေယာင္တကိုယ္ထီး ၊ မျပတ္ညည္းညဴ
ရံုးစည္းမႏိုင္ ၊ ေတြမိႈင္ပန္းယဲ့
လွမ္းႏြဲ႔ေျချဖည္း (ေျဖး) ၊ ကိုယ္စိတ္ေလးစြ
အေဝးရြာသို႔ ေမွ်ာ္မိ၏ ။

အပူေအးထင့္
အေဝးရြာ၌ ၊ ၾကာရွည္ႏွစ္ေျပာင္း
ေဆာင္းဝင္ကုန္ကၽြန္း ၊ ေႏြဆန္းေတာ့မည္
ေဖ်ာ့ရည္မိုးတိမ္ ၊ ေလရူးျငိမ္ဆဲ
အိမ္ယာမတည္ ၊ ဥၾသသည္မွာ
သံရွည္သံတို ၊ ရာသီၾကိဳခဲ
ဟိုမွာေၾကာင္းျခင္း ၊ သူငယ္ခ်င္းတို႕
သတင္းစိုးစ ၊ မပါးၾကဘူး
ဘဝဆံုးက ၊ နိဗၺာနပင္
ေအးျမခဲ့ျပီ ဆိုရမည္ ။

ခ်စ္၍ပ်ိဳးသည့္
မိုးႏွင့္လန္းရႊင္ ၊ ေမာင့္ပန္းပင္ကို
ျမင္ျပန္ခဏ ၊ ၾကင္ယုယခ်င္
ပင္မ ရင့္သန္ ၊ ဖူးတံငံုပြင့္
ျပံဳးဆင့္တိုးထြက္ ၊ ညြန္႔ကိုင္းခက္တို႔
ခ်က္မက္ေျပခဲ ၊ ခ်စ္မရဲခဲ့
စြန္႔ ခြဲရက္မွ ၊ ေရာက္လြတ္ရေသာ
ဘဝခ်ဳပ္ျငိမ္း ၊ ဇာတ္ဆံုးသိမ္းရာ
တိမ္းမူးနီးစပ္ ၊ လမ္းခုလတ္မွ
မ်က္ျပတ္လမ္းစ ၊ ကၽြန္ျပန္ရ၏
ေၾကြက်ေလလြင့္ ၊ ႏွင္းဆီပြင့္တူ
သခင့္ရင္ခြင္ ၊ တိုးေခြ႔ဝင္၍
ေပြ ႔ အင္စိတ္ႏွင့္ ၊ တစ္ခန္းလင့္ျပန္
ရဲရင့္မႏိုင္ ေဝေသးသည္ ။ ။

ၾကည္ေအး
( ျမဝတီမဂၢဇင္း ၊ ၾသဂုတ္ ၊ ၁၉၆၂ )

အခ်ည္းႏွီးပိေတာက္

လွလိုက္တာကြယ္

၀င္း၀ါထိန္ရဲ ၊ ဆုပ္ခဲေရႊငံု

စုျပံဳပြင့္ၾက ၊ ေပၚဦးစရွင့္

လွ ၊ လွပါဘိ ၊ ႏႈတ္ခမ္းဖိကပ္

နမ္းမိ ခ်စ္မိ ၊ ပိေတာက္ႏြယ္ ။


ပိေတာက္ဦးမို႔

ယစ္မူးတသ ၊ ႏွေျမာလွရဲ့

ဘ၀ခ်စ္သူ ၊ မိုက္မွာယူထင့္

မလွဴရက္ဖူး ၊ တပ္မက္ဦးမည္

ဆုထူးမဆင္ ၊ ဘုရားမတင္ ။


ပိေတာက္ပြင့္ႏြယ္

ရင္၀ယ္ေပြ႕ပိုက္ ၊ ၀မ္းေျမာက္လႈိက္လွဲ

အိမ္ထဲေျပးခဲ့ ၊ ၾကည့္ပါလွဲ႕ဦး

ေမာင့္ရဲ့အနား ၊ စကားစလဲ

ျပံဳးျမဲလ်က္ပင္ ၊ ေမာင္မျမင္ ။


ေမာင္မျမင္၍

ငိုခ်င္ထြက္ခဲ့ ၊ ငဲ့မၾကည့္ေတာ့

ညြတ္ေကာ့ျမိတ္စက္ ၊ အိမ္ျပင္ထြက္၍

သင္းညက္ပ်ံ႕လိႈင္ ၊ ပိေတာက္ခိုင္ကို

ေပြ႕ကိုင္ရပ္ဆဲ ၊ မိုးဖြဲဖြဲမွ

သဲမဲၾကမ္းရိုင္ း ၊ မုန္တိုင္းရမ္းလဲ

မဆန္းၾကယ္ဘူး ထင္မိ၏ ။ ။

(ၾကည္ေအး)

ျမစ္လယ္မွာ ခ်စ္လွယ္တုန္းက

ျမစ္ေရျပင္ ေလွလူးလို႕
ခ်စ္ဦးမယ္ႏွင့္ေမာင္
ပန္းခူးရေအာင္။

လမင္းကေလွာင္ ၊ ၾကယ္ေရာင္ကျပံဳး
ညဥ့္ဦးကဗ်ာတည္တဲ့
ငွက္ပလီ ခ်ံဳႏြယ္ရိပ္မွာ
တိတ္တိတ္ကြယ္ပုန္း။

ေလေအးကခုန္ျပန္
ၾကင္ဦးရင္မွာမွီလို႔
ဆိုေတးစီ ျမစ္တစ္ေၾကာမွာ
စိုးတဲ့အသံ။

လွပသည့္ ကာရန္ ၊ ပန္းမန္မွာနား
လ၀န္းတိမ္မွာကြယ္ေတာ့
ျမစ္လယ္မႈန္၀ါး။

လ၀န္းတိမ္မွာကြယ္
ျမစ္ယံလယ္ မႈန္တ၀ါးမွာ
ရွက္အားကၾကြယ္။

တတ္ေရးဆန္းၾကယ္
ကမ္းစြယ္ရိပ္အေကြ႕
ၾကက္သီးတလႈိင္လိႈင္ပ
မယ့္သက္ပိုင္ခ်ိဳ ႏွလံုးရယ္
ျပံဳးတေထ့ေထ့။

ကမ္းဆီကို ၀ိုက္ေကြ႕လို႔
တေရြ႕ေရြ႕ စိုက္လာ
ယက္ပန္းကဖြာ ။

ရြာဦးမွာ၊ သာေစတီျမတ္ျမင့္မား
ဗ်ာဒိတ္တလြင္လြင္မို႔
လည္ရွက္တင္ ပံုေတာ္သစ္ရေအာင္
ခ်စ္သက္ေသထား ။ ။

(ၾကည္ေအး)
(တာရာ ၊ အတြဲ ၁ ၊အမွတ္ ၅ ၊ ၁၉၄၇)

မိုးတိမ္ကိုမွာ

တစ္ကိုယ္ေငးမိ႐ဲ႕
အေတြးဟိုသည္ခုန္လို႕
ေႏြအကုန္ ကဆုန္ကူးရင္ျဖင့္
႐ူး မိမိ ဘ၀င္မွာ။

အို နီလာလို ၾကည္ျပာခိုးမွာ
တိမ္ခိုးေတြညွိ႕
စိမ့္သည္းလႈိက္ဖို အလိုလို
စာဆို မ်က္ရည္စို႕မိေပါ့
တစ္ျမိဳ႕ေန တစ္ေျမဖြားေပမို႕
ျပစ္မယူ ခ်စ္သူသြားေပအံု႔
သနားၾကင္နာပိုနဲ႕
စကားထင္ရာဆိုမိေတာ့
သည္မယ္လို တငိုတမ္းရယ္နဲ႕
သူလည္ေလ ပူေ၀ႏြမ္းေပလိမ့္မယ္
ေမာင့္ဌာနီ ေျမာက္ဆီလြမ္းပါက
လွမ္း ေမွ်ာ္မိပါ ။

ၾကာၾကာေလ အေနေ၀းေသာ္လည္း
အေတြးခ်င္း ျဖင့္ႏွစ္ကိုယ္ဆံု
ခ်ိဳျမအျပံဳး ၾကင္မဆံုးသူမို႕
စိတ္လံုးမယ္သာပံုခဲ့
ယံုသူကို ဆံုတူေတြ႕ခ်င္လို႔
တိမ္ေပြေပြ ေလအေ၀့မွာ
ေျမာက္ေျမဆီ ေအာက္ေျခ ေရႊ႕ျပန္ေတာ့
သည္ေမ့သခင္ကိုျဖင့္
တျမင္ျမင္ ျမင္ေယာင္မွန္းေနလို႔
ခင္းသာရင္ရြာစဥ္တန္းကိုျဖင့္
လွမ္းလိုက္ပါ တိမ္ျပာရယ္လို႕
အမွာ လက္ေဆာင္ပါး ။

မယ့္ကိုယ္စားသြားရွာတဲ့ တိမ္ညိဳ
ေျမာက္ဆီကို ျပိဳေပါ့
စိုစိုရႊဲရႊဲ မိုးေပါက္ေတြၾကဲလိမ့္
တသဲသဲေလ ညိုမည္းေပါ့ေ၀ဟင္လံုး
မိုးဟန္ျပင္ဆံုးႏိုင္ဘု
ျပံဳးမိေနစဥ္
အိပ္မက္ တယဥ္ယဥ္ေပါ့
သည္ေဗြမွာ ေထြရာေတြးပါမိ
ေမးရွာလိမ့္ သူလည္းေလ
"မိုးေဆြ ရယ္ ညႈိ႕ေနလ်ရာက
လြမ္းေမာင္ကို ပန္းေအာင္တေလသလား " လို႕
တိမ္ျမျပာ မိလႅာေႏွာရယ္က
စကားလႊာ မွာၾကားတဲ့သေဘာကို
ေျပာႏိုင္ပါ့မလား ။ ။

(ၾကည္ေအး)
( တာရာမဂၢဇင္း ၊ အတြဲ ၂ ၊ အမွတ္ ၄ )

ႏႈတ္ေႏွးခဲ့သည္

ေမာင္ႏွင့္ေတြလွ်င္

ခ်မ္းေျမ့ေပ်ာ္လည္း ၊ သူဝမ္းနည္းျပန္

မသဲမကြဲ ၊ ႏွစ္ေယာက္ထည္း (ထဲ) ပင္

မိုးဖြဲႏုညက္ ၊ ဆံႏြယ္ခက္ၾကား

တစ္စက္တစ္စက္ ၊ ေလ်ာသက္တြယ္ခို

ညိဳညိဳလဲ့ေမွာင္ ၊ ေကာ့မ်က္ေတာင္မွ

ေဝ့ေယာင္သီဝဲ ၊ မ်က္ရည္ပဲလား

မသဲမကြဲ ၊ မိုးေရပဲလား

ဆိုရဲခက္ခက္ ၊ မေမးရက္လို႔

ပင့္သက္ပူေႏြး ၊ မႈိင္ေမာေငးဆဲ

ႏြဲ႔ေထြးႏွမ ၊ ျပံဳးေအးျမေတာ့

ေနာင္တ ေနာက္က်ရျပန္သည္ ။ ။

(ၾကည္ေအး)
(ရႈမဝမဂၢဇင္း ၁၉၇၀ ဇူလိုင္ ၊ 'ျမနႏၵာေျပာခ်င္ေသးသည္' မွ )

ေမ့မည္ထင္သည္

( Mya K Myint ၏ The Decision)

ေမာင့္လြမ္းဖက္သို႔
နံနက္ေစာသီ ၊ ႏွင္းရည္ညိဳ႕မႈန္
သစ္ဆံုႏုသစ္ ၊ ပုရစ္ငံုလဲ့
ရြက္ႏြဲ႔ၾကားမွ
စကားတြတ္တီ ၊ ငွက္ေတးသီလွ်င္
ပီျပင္လွေသာ ၊ မအံ့ၾသႏွင့္
ေမာင့္ေတာအုပ္က လႊတ္လိုက္သည္ ။

လွဝင့္ဝါရြက္
နႏၵာႏွမ ၊ ကိုယ္တည္းညဦး
ပပေငြရည္ ၊ ျမျခည္လက္ရႊန္း
ပက္သြန္းယိုက်၊ ျပတင္းဝ၌
ႏွင္းထပက္ဖ်န္း ၊ မႈန္ခိုးသန္းလွ်င္
ခ်မ္းျမလြန္းသည္ ၊ လြမ္းခက္မည္လို႔
တန္႔ဆည္ခန္းဆီး ၊ ဇာျမီးျဖာခက္
မကာရက္ႏွင့္
ပင့္သက္ေငြ႔လြင့္ ၊ ေမာင္လႊင့္သည္ပင္ ။

ေနရွိန္ဝင္းဝင္း ၊ ေန႔ၾကည္လင္းမူ
ဖန္ဆင္းလိုက္ေသာ ၊ ႏွင္းဆီေတာ၌
မက္ေမာရိပ္သာ
ေမာင္လာခ်င္လည္း ၊ လာခက္ခဲ၏
လက္တြဲသိမ္းေပြ႕ ၊ ၾကည္ေမြ႕ေခၚငင္
မက္ေမာခင္မည္ ၊ မထင္ဝံ႔စား
စကားမသြက္ ၊ ဖြင့္ဟခက္ခဲ့
ေျမအက္ၾကားမွ ၊ ျမက္ပြင့္မွ်သာ
ႏွမတစ္ေန႔ ေမ့ရစ္မည္ ။ ။

(ၾကည္ေအး)

ေစာင့္ေခၚပါေမာင္

ၾကည့္စမ္းသည္မွာ
ျမက္ျပာေတာက ၊ သဲျဖဴရြခင္း
အျမွင္ပိုက္ေကြး ၊ လမ္းကေလးေလ ။

လမ္းေလွ်ာက္လို႔လာ
ေမ့မွာႏြမ္းယဲ့ ၊ ေၾကာက္အားႏြဲ႔ျပီး
ငိုမဲ့ခ်င္တုန္း ၊ အတင္းျပံဳးလဲ
ေခြႏုံးပါျပီ ၊ ေဖာ္လဲမွီႏိုင္
ဟိုဆီခ်ိဳး၍ ၊ သည္မွာေကြ႔ခဲ့
ျဖည္းေရြ႕ ေလွ်ာက္လာ ခုထိပါကြယ္ ။

ပုရစ္ေပၚလို႔
ရြက္ေရာ္ေရႊလိပ္ ၊ ေျမဝယ္အိပ္ျပီး
တိုးတိတ္ငွက္ဖို ၊ သီခ်င္းဆိုစဥ္
သစ္ၾကိဳကိုင္းၾကား ၊ ငံု႔လွ်ိဳးတြားခဲ့
ျမသားမိုးေျမ ၊ ပူသည့္ေနေအာက္
ေႏြပြင့္ကိုခူး ၊ ေႏြေလရူးမွာ
ေႏြဦးကိုလဲ ေတြ႔ခဲ့ပါရဲ့ ။

သစ္ညႊန္႔ထြက္၍
ရႈပ္ရွက္လမ္းမွာ ၊ ျမရြက္ကာဆီး
ႏြယ္ညွာကိုစမ္း ၊ မျမင္ကန္းႏွင့္
တိမ္ပန္းလွ်ပ္စက္ ၊ ေမွာင္မွာျပက္တုန္း
ေလသက္မုန္တိုင္း ၊ သစ္ကိုင္းက်ိဳးကၽြတ္
ပစ္ခတ္ထက္ခၽြန္ ၊ ေငြျမွားတံေတြ
သည္းထန္မိုးကို တိုးခဲ့တယ္ေမာင္ ။

မိုးတိမ္ေလးတြဲ႔
ေလေအးေျမာက္ျပန္ ၊ ႏွင္းသြန္ဆို႔ပိတ္
ကိုင္းထိပ္သစ္ပင္ ၊ ညိဳ႕ ညိဳ႕ ျမင္ရ
ပင္ေပၚပန္းပြင့္ ၊ ေဆာင္းေလသင့္မွာ
ရွဴပင့္သက္ဖို ၊ ေမ့တစ္ကိုယ္ေလ
စြတ္စိုခ်မ္းတုန္ ၊ ႏွင္းမႈန္မႈန္တို႔
ဖုန္သည့္လမ္းမွာ ပန္းခဲ့ပါ့ရွင့္ ။

လက္ကမ္းပါေမာင္
ညင္သာေမွးေပြ႔ ၊ အေဖာ္ေတြ႔ေၾကာင့္
ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္ေပါက္ ၊ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္မယ္
ႏွစ္ေယာက္လက္တြဲ ၊ တအားပဲဟင္
သဲလမ္းက်ဥ္းက်ဥ္း ၊ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းကို
သီခ်င္းေၾကာ္ေၾကာ္ ၊ ေအာ္ဆိုရေအာင္
ခ်ိဳျမမ်က္ရည္ ၊ ေပ်ာ္လို႔လည္မိ
သည္လမ္းအဆံုး ၊ တံုးမွတ္တိုင္ထိ
ေပြ႔ကိုင္ေဖးကာ ၊ ေစာင့္ေခၚပါေနာ္ ။ ။

ၾကည္ေအး
( ရႈမဝမဂၢဇင္း ၊ ေမ ၊ ၁၉၄၉)

သစၥာသစ္

ပလူပ်ံမ်ား
ေတာင္ပံလက္လက္ စက္ရဟက္သို႔
ဖ်တ္ဖ်တ္လွည့္လူး ျမဴးထူးရြရြ
ဖူးျမနီယြန္ ျဖဴျခည္သြန္ေသာ
မီးျပြန္ပူေငြ႔ တိုးညွပ္ေ၀ွ႕ ၾက
ေၾကြေရြ႔႕ေလ်ာလဲ ေလေၾကာဆန္၍
ပ်ံသန္းၾကေသာ ဥာဥ့္ပံုေျပာသည့္
ေတာစံပယ္ပြင့္မ်ားပမာ။ ။

ရစ္လည္ရစ္လည္
ဇာခ်ည္ေၾကာလွ်င္ ပန္းရြက္ဆင္တည့္
ေငြသင္ေတာင္ပံ ကၽြတ္လြင့္ပ်ံမွ
သမံတလင္း မႈန္မႈန္ခင္းၾက
ခုန္ဆင္းက်န္ရစ္ ပလူသစ္မွ
ေျပာင္းျဖစ္ဘ၀ ပရြက္လွမူ
ရြရြေျပးကာ ရြာသစ္ရွာ၏။ ။

ေရွးကဆုိရိုး
ပိုးဖလံမ်ိဳး မီးကိုတုိးသတဲ့
ေမာက္ျဖိဳးေရႊေတာင္ ျမိဳက္ေလာင္ပူေႏြး
မီးေငြ႔ေပးမွ အသက္ရရွိ
ကၽြန္မခ်စ္ျမဲ သံသာ၀ဲမွ
ခြဲထြက္ခ်င္ဘူး တက္မက္ဦးမည္
စိန္ျခဴးၾကယ္တန္း
လျခမ္းလ၀ိုင္း ညတုိင္းျမင္ခ်င္
ေရႊစင္ေန၀န္း ဆည္းဆာကြန္းမွ
ေပၚယြန္းေစ့ေစ့ ေန႔တုိင္းေတြ႔ခ်င္
ေထြးေပြ႕လင္သား သမီး သား ေျမး
စကားနွစ္သက္ မိတ္ေဆြဖက္ဟု
မက္ေမာဘ၀ တစ္ခဏလဲ
အလွရွာေဖြ အေျဖေတြ႔ေသာ္
ေမြ႔ေလ်ာ္ျငိတြယ္ ေသမ်ိဳးႏြယ္လဲ
ရယ္ရႊင္၀ံ့စား ငါလူသားဟု
တရားထြန္းသစ္ သတိၱျဖစ္၏ ။ ။

ၾကည္ေအး
( ရႈမဝမဂၢဇင္း ၊ မတ္ ၊ ၁၉၇၁)

မမမ်ားသာ

(ရႈမဝမဂၢဇင္း ၊ အမွတ္ ၉၆ ၊ ေမ ၁၉၅၅)

လက္စားေခ်ျခင္း

(တာရာမဂၢဇင္း ၊ အတြဲ ၂ ၊ အမွတ္ ၁၂ ၊ ဇူလိုင္ ၁၉၄၈)

ဖုန္းသက္တိုင္ ( အပိုင္း - ၇ ) ဇာတ္သိမ္း

( ျပီးပါျပီ )